Tot nu toe.

Goedemorgen Anna,het is stil,na al het rumoer,waarvan ik vannacht heb kunnen genieten, dat aan weerskanten van mijn huis de prachtige lichtbollen heb kunen zien,en betrapte mij erop ,dat de rust die ik ervaarde echt binnen is gaan zitten.Onder mijn huid een stilte aanduid en is gaan spreken,zoals gewoon geen enkele behoefte had om naar buiten te lopen, maar te staan en als getuigen kon zien hoe de gewoonte in een afsluiten van een jaar,met veel lawaai langs mij zag komen,en soms ook voelde dat het verschil wat het zou kunnen maken,niet meer aan mij is besteed,niet meer als een dwaas te hoeven drinken,hoef te schreeuwen en maar hopen dat het nieuwe jaar mij iets kan geven,wat ik in feite allang bezit.In de doorgang, geen enkel andere manier nog vind,om te blijven spreken,zoals ik op oudejaars avond heb gedaan. Het plezier kon voelen,in het geluk die ik kan creëren terwijl ik spreek, mijn stem kan horen en mij absoluut naar mijn stile brengt,naar het moment dat ik geen nieuwjaar meer nodig heb om weer opnieuw te kunnen beginnen,terwijl ik dat iedere dag ook voel.Wanneer ik spreek of schrijf met de sleutel die ik heb, mij mee kan laten nemen dat elk moment die ik beschrijf, vanuit mijn spreken blijft ontstaan.Ik ben altijd verbaasd als mensen zeggen, dat zij niets te vertellen hebben aan zichzelf,als ik kijk naar wat ik schrijf en in het spreken altijd de mooie stile mij begeleid,om de waarde te blijven voelen,mij kwetsbaar durf op te stellen en kan zeggen dat in het persoonlijk nemen, zoveel gekwets zijn is gaan zitten,zoveel, wat niets heeft te maken waar ik nu over schrijf.Alles gewoon een naam heb willen geven,alles waarin ik sta, mijn verlichte taal mij dit terug heeft gegeven in alles wat ik heb laten zien. Wat ik heb willen laten weten hoe de speld in een hooiberg is gevonden,hoe mijn recht van spreken alleen kan ontstaan,als ik durf te luisteren naar mijn eigen stem.Uiteindelijk de belichaming weet te ervaren en niets anders kan doen dan wat ik tot nu te heb gedaan.
Anna.💗.