Vredesnaam.

Heel zacht zoals een storm kan beginnen,zoals ik de handen schud van een lief mens en naar buiten kijk hoe mijn dag weer is begonnen,heel langzaam licht zie worden,de wind wat steviger laat zien in de kracht die het kan hebben,bij de buren wat getimmer hoor,wat lichtjes in de verte zie, zodat de kerst die dan komt, steeds dichterbij is aan het komen.En als ik dit schrijf in de bekoring die het zou kunnen hebben,zou kunnen zijn dat als ik in de lichtjes kijk, soms iets heel anders kan ervaren en er voor mij geen kerst bestaat.Maar de afleiding waar wij graag allemaal in gaan zitten in de gemaakte vrede die er eigenlijk helemaal niet is.Maar door het samenkomen, ineens het besef kan komen dat de kwaliteit waarin wij leven zo duurzaam blijkt te zijn.
Niet zo vanzelfsprekend een vrede zou kunnen voelen in het beeld wat steeds wordt neergezet.Vrede op aarde kan alleen  worden gevonden  in het menselijk aspect. In het zorgen voor anderen daar waarschijnlijk niets mee heeft maken.Maar te zorgen voor jezelf en vriendelijk kunnen zijn in alle begroetingen naar elkander.In alle vergevingen die er kunnen zijn, waarin de tijd waarin wij leven geen angst meer hoeft te zijn,geen vechten om een stukje land.Alle macht die men wil hebben, kunnen zien als een tekortkoming naar jezelf en nooit heb leren luisteren  wat je aan jezelf zou kunnen vertellen, wat ik in al mijn schrijven heb laten zien.Heb mogen beleven, dat wanneer de vrede komt het door mijzelf is gecreëerd ,niet omdat ik heb gevochten,andere heb neergehaald,niets heb kunnen vergeven naar mijzelf,altijd in een verbittering zou kunnen blijven,mij veel te veel zou bemoeien met  de ander.De ander niet zichzelf zou kunnen zijn,maar zich zou moeten richten in wat er wordt verteld,in wat wordt gezien als een vrede, die in feite alleen maar kan ontstaan als in een overgave, hoe het kan zijn om aan jezelf te kunnen vertellen, hoe het dan kan gaan, dat in eigen taal die een ieder heeft, te doorbreken, te laten ontstaan van eigen vrede, dat eigen klank er mag zijn.Zoals het lichtje die ik aan kan steken en voor mijn eigen vrede weet te gaan.Niets heeft te maken met een sfeer rond de kerst,maar de juistheid van delen en aan mijzelf steeds kan laten weten dat de vrede die ik heb, is ontstaan in al mijn momenten die ik heb weten te vangen. Zoals de wind soms heel krachtig kan zijn en dat kan ervaren zoals ik nu schrijf.In vrede geen hel bestaat,geen oorlog of wat men zou willen,maar te zijn in dit moment ,in het vertellen wat ik tot nu toe  heb gedaan.Mij steeds lichter ben gaan voelen, door de aandacht die het krijgt,door mijn meesterschap te benoemen. Mijn lieve schat altijd zal begroeten,een liefdevolle blik  kan geven in de ontmoeting naar mijzelf.En daar mijn vrede is te vinden en de titel van vandaag in vredesnaam zal heten om te laten weten dat het hierom gaat.💖
Anna.