Expressie.

In het overlezen van mijn vorig schrijven,geraakt in wat het kan zijn,om het door te laten dringen, waar ik nu sta . Niet echt een verhaaltje kan schrijven,dan alleen te laten ontstaan in wat er komt.
In de luwte van alles weet te blijven,niet expres,maar omdat ik voel hoe belangrijk het kan zijn, wat ik schrijf ook te kunnen voelen zoals het nu is geworden in de beweging die ik maak.Geen enkel verwijzing nog volstaat, dan in mijn belichaming te willen blijven en dan vaak  heel iets anders  kan ontstaan.Dan ervaar ik mijn eigen verdienste die ik heb gemaakt,en als een document kan worden beschouwd, een een stapeling van ieder gesprek die ik met mijzelf kan hebben.
De reactie op mijzelf,de kleine monoloog,het verdragen heel iets anders blijkt te zijn om een verhaaltje te willen vertellen.Nergens af kan dwalen,nergens nog een punt van maak,dan alleen te beseffen in het niveau waar ik nu sta,in de aandacht die ik geef,in iedere ontmoeting die ik lees,mij heeft bevrijd van de vele oude conditioneringen.Niet dat de schade die ik heb gehad nog kan ontwijken,maar door mijn schrijven en spreken het lichter heb gemaakt.En ook wel proef,als ik geen vuur kan maken, als ik niet weet hoe dat moet,toch altijd zal blijven proberen om mijzelf te blijven zien.Om mijzelf in acht te kunnen nemen,niet meer als een dwaling zou willen zien, maar te kunnen schrijven zoals ik ben.
Te kunnen zien dat al mijn tranen niet voor niets zijn geweest,dat al mijn handelen in iedere beweging die ik maak,volkomen zuiver is ontstaan,volkomen eerlijk ben geweest en nu kan voelen hoe het kan zijn als mijn taal die ik laat ontstaan, mij ook in een ontroering kan brengen,mij zachter weet te maken en ik geen rebel meer kan zijn.
Dan alleen aan mijzelf kan laten weten in welke dag ik sta,wat mijn voeding is geworden,mij veel sterker heeft gemaakt en altijd uit kan kijken naar weer een volgend moment.
Anna.💗.