Kunnen kijken.

Kunnen kijken naar waar het reikt,waar de versleten schoenen te makkelijk zijn gaan zitten.Waar de lieve schat nu vertelt, dat het verbeteren van  elke staat zelfs mijn haar goed is gaan zitten.Mijn inzicht die ik heb, mijn geduld van delen op een ander vuurtje zet,een zachte vlam mijn eten laat pruttelen,in de wazem die het krijgt om mijn deur te gaan openen.Niet veel nodig heb en blij kan zijn wat mijn lichaam aangeeft .Als ik schrijf en mij voor had genomen om even niet te schrijven.Maar zodra ik voor mijn laptop zit, kan ik het niet laten om toch te laten zien waarover ik wil praten.Het kleine kunnen zien in het groter kunnen maken,de riem wat strakker aan kan trekken terwijl dat helemaal niet nodig blijkt te zijn.Geen tol die ik hoeft te betalen,geen inleveren van mijzelf, maar  adem te halen in wat er gebeurd als het winnen van eigen geluk niet verder ligt dan wat ik kan geven.Geen enkele reden nog omschrijf, dan wat er valt te halen in het zinderend verblijf van te kunnen kijken hoe het voelt om in een gesprek toch bijmijzelf kan blijven.Het is de rust die ik voel, die als een wortel is gaan kruipen door mijn gemaakt tafreel, waar het uitzicht wat het krijgt mij niet zou kunnen volgen.Maar iets deel wat ik aan mijzelf kan vertellen.
Geen grote woorden waarin een belofte verdwijnt,waar de schellen van mijn ogen verdwijnen en alleen de lieverd overblijft.Mijn eigen hand kan pakken in het bereik, dat het kunnen kijken hoe het voelt om vanuit mijn lieve schat te schrijven. Zal  zien dat in elk moment er geen reden  is om iets anders te kunnen vertellen.Het is zo goed mijn lieve schat,en zie in mijn eigen  verbinding, hoe mijn energie soms naar alle kanten waaide, maar kan blijven kijken als getuigen,als een getransformeerd ervaren ,in mijn wezenlijk kunnen zijn, nergens de rug toe keert,maar kan blijven kijken zoals het is.