Afsluitend geheel 2.

Het loopt tegen het einde van het jaar en al terugkijkend , van wat er is gebeurd en ik alles wil bekijken waar ik nu in ben.Waar mijn taal zo breed is ontvouwen,waar mijn eigen klank is gehoord,waar niets met appels of peren is te vergelijken, dan alleen te schrijven vanuit het ontstaan.Waar de energie van delen mij verder heeft gebracht,dan alle reizen die ik heb gemaakt.Mijn eigen natuurlijkheid heb ontdekt,mijn poëzie van beleven.Hoe het hek van de dam is ontstaan in al mijn schrijvend beleven en nu ook begrijp dat al de taal die ik gebruik, buiten mij kan zetten,buiten het denken wat niet bestaat in dit bijzonder schrijven.In het ontdekken dat het vanuit het ontstaan, zonder een voorprogramma, mij de zinnen geeft, in een ontspannen houding, en weet waar ik over spreek.Ik ervaar de klank van mijn spreken,daar waar mijn waarde is ontstaan, om te weten dat al die tijd dat ik aan het schrijven ben, in mijn oorsprongkelijkheid kan ontvouwen en ik nu weet dat mijn energie die  mijn schrijven vult, de tand des tijds kan overslaan, omdat de ontwikkeling in mijn taal iets anders kan laten zien,dan de weg waarin ik zit en nieuwsgierig blijf waar er nog meer ontvouwen zou kunnen worden in de tijd die ik nu achterlaat.
Het was een bijzonder jaar,met alle ontmoetingen die ik heb gehad,met mijn vriend Maximus, waar ik iedere zondag heb mogen ontvangen in het luisterend spreken, in de gesprekken van belichaamde taal en wij daarin ook de enigste zijn gebleven. Ondanks de vele signalen van het zenden,van het enthousiasme die wij deelde,ieder op ons eigen blog, hebben kunnen uiten over het vermeende, dat als men zou kunnen luisteren naar eigen stem er dan pas iets kan ontluiken.Het soms ook heel persoonlijk werd,maar door te blijven in de flow,in de houding die wij hebben, ik dit nu allemaal zo kan schrijven,maar nu ook weet, dat al mijn taal is ontstaan vanuit alle handelingen die ik heb gezet, heeft kunnen groeien naar ieder moment van nog meer ontdekken wat eigen taal kan doen.
Het is een golf van ondervinden,het is de wind die maar niet gaat liggen,het is de taal vanuit het niets,zomaar, omdat ik ga zitten om te ervaren in wat er komt en tot mijn eigen verbazing steeds vernieuwend weer een mooiere tekst verschijnt en mijzelf kan overzien dat als ik mijn eigen teksten lees het dan ook kan voelen,en mij als een trotse pauw weet te groeten in dit afsluitend geheel om straks weer helemaal opnieuw te kunnen beginnen.