Rust.

Het schromelijk
erkenen,in het herkenen
wat ik beschrijf.
Mijn begaafdheid
in een delen, een openbloeien krijgt.
Vanuit een vernieuwde tijd,
in het vinden
van het licht.
Te laten gebeuren,
in het schitteren, op dit beshreven blad.
De weergave kan hebben,
om de rust te ervaren, 
die dan kan ontstaan.
Anna.💗.

Beloning.

De stilte zich bevindt in de sfeer van deze ochtend ,waarin ik heb gemerkt hoe bijzonder en krachtig tergelijkertijd, mijn volkomenheid zich ontvouwd. Nu kan voelen dat ik in feite eigenlijk niets mis,dan te moeten horen in het gekakel van de ander,in het geschreeuw die alleen maar wijst naar een oppervlakkigheid. Geen diepte is,maar een afleiding waar niets gehoord kan worden,waar de strijd die ik kan voelen niet aan mij  is gelegen om te oordelen,maar durf te ervaren dat sinds korte tijd ik mij kalmte weet te bewaren en tot een conclussie ben gekomen. Of het nu kerst is of een ander samen komen,voor mij het niets meer uit kan maken, dan te weten met mijn eigen taal in een samenkomen kan blijven.In het samensmelten zoals het voelt en niet mee kan gaan in het drama van de ander.In het bevechten die geen strijd meer is ,maar een gelijk willen hebben,een standpunt neer wil zetten, niet werkelijk durft te voelen wat een eigen klank zou kunnen betekenen.Wat het luisteren naar mijzelf voor andere kan betekenen als ik mij daaraan overgeef.Geen verplichting meer kan voelen,geen stempel als een blauwdruk zou kunnen zijn, maar een veroveren van elk moment en probeer te luisteren naar mijzelf,geen enkele aanpassing nodig heeft,dat in het besef van delen daar mijn eigen waarde ligt.Alle oude herinneringen geen functie meer heeft,maar een blok aan mijn been zou kunnen zijn. Vanuit het besef dat ik in dit moment wil zijn,geen oude verhalen mij nog voeden,geen drama mij kan treffen in de zorgvuldigheid die ik kan hebben en ben doordrongen van het feit,dat de enigste echte belangstelling die ik krijg, van mijzelf nu krijg.Wonderlijk genoeg mijn eigenheid die ik heb,zich nu vertaald wat ik al veel langer wist,wat ik veel te lang heb laten liggen,soms ook alles een tijd nodig heeft om te kunnen beseffen dat wat er over blijft,mijn eigen zeldzaamheid blijft  omarmen.Blijf zien dat waaruit ik schrijf, mijn belichaming ieder moment weet te ervaren,ieder moment voor mij belangrijk blijft zoals ik kan delen,zoals mijn leven nu is.Daar niets meer in wil veranderen, dan te weten dat elke mogenlijkheid die er is, blijf benutten en blijf zien dat mijn verworvenheden wat ik aan mijzelf kan laten zien, als in een gemak zal blijven stromen,waarin ik weet hoe mijn bijzonderheid van schrijven zich zo heeft beloond.
Anna.💗.

Zuurstofrijk.

In het licht van mijn delen, wat ik ervaar ,als ik in gesprek ben geweest met een ander, als ik kan laten zien,dat in elk beleven  de kristallen lichtjes  blijven branden,geen enkel drama nog kan zien.Dan alleen de zuurstof die ik nodig heb in al mijn sprekend schrijven.In al wat ik tot nu toe heb laten zien,onverwoestbaar is gebleken,soms onverstaanbaar als  gebroken dagen die ik heb gezegd, waarin een onderbreking waarin ik ben,waar mijn zachte ervaring die ik heb,niet meer kan geven in elk moment, wanneer ik kan voelen, dat het drama waarin men wil zitten, er ook voor kan kiezen om te zeggen ,daar wil ik niet meer zijn.De zuurstof die het dan kan geven in de openhartigheid van spreken.Mij bewust ben geworden hoe het kan zijn,dat in elk delen met een ander, het zo anders is geworden, en het meer nodig vindt, om te laten voelen dat wanneer de aandacht naar mijzelf blijft gericht,dan de zuurstof kan geven, om te gaan voelen dat in elk moment van ervaren, uit vele drama's zou kunnen stappen.Vanuit het inzicht wat het geeft,wat rederlijkerwijs zich om kan buigen,zuurstof kan geven,blij te durven zijn,liefdevol te kunnen wezen,creatief te kunnen zijn,met mijzelf heel gelukkig te kunnen wezen, door de aandacht die ik geef in elk moment van schrijven.In elk delen verbaasd kan zijn,dat in al mijn woorden die ik beschrijf, alleen kan ontstaan als ik kan luisteren naar mijzelf.Als ik mijn klank kan horen,als ik weet waar het mij heeft gebracht,waarin mijn kalmte,zoals de rust mij kan overspoelen, terwijl ik schrijf,stil kan zitten en het zuurstofrijke, in mijn woorden weer kan geven,kan staven zoals het is, in de glimlach die ik kan hebben,de staat waarin ik ben, als een liefdevolle omarming blijf beschouwen en zo blij ben met mijzelf.
Anna.💗.